تاثیر کاردرمانی در سکته مغزی غیر قابل انکار است و بیماران سکته مغزی بعد از چند جلسه درمان تاثیرات کاردرمانی را متوجه می شوند و
مدت زمان درمان سکته مغزی کاهش پیدا می کند. به عنوان مثال بیماری دستش اسپاسم می باشد و اسپاسم و دفورمیتی دارد، بعد از چند جلسه درمانی کاردرمانی متوجه می شود که اسپاسم دستش کاهش پیدا کرده است و حرکت دست وی دارد ایجاد می شود.
کاردرمانی چگونه باعث درمان سکته مغزی می شود؟
کاردرمانی علم حرکت است و دیدگاه کاردرمانی بر انجام عملکرد های طبیعی بدن استوار است، رویکرد کاردرمانی در وحله ی اول بر چگونگی انجام یک حرکت و راهکارهای ایجاد حرکت و عملکرد می باشد.
در بسیاری از مواقع کاردرمانگر روش های جبرانی و روش های میانبر برای انجام یک حرکت را به بیماران سکته مغزی آموزش می دهد.
هدف کاردرمانی این است که فرد را در انجام کارهای روزمره و شخصی به استقلال برساند، افراد به کمک کاردرمانی می توانند نشستن و راه رفتن را به دست بیاورند، کاردرمانی کمک می کند افراد مشارکت در کارهای روزمره داشته باشند، به تنهایی بتوانند به حمام و دسشویی بروند و در انجام این امور به کسی وابسته نباشد، وابستگی به دیگران در دوران سکته مغزی به
عزت نفس و اعتماد به نفس افراد لطمه وارد می کند و به مرور بیماران سکته مغزی را به بیماری های روحی و روانی دچار میکند، همه ی افراد دوست دارند مستقل باشند و در انجام کارهای روزمره خود به کسی وابسته نباشند.
کاردرمانی تاثیر گذار ترین روش برای درمان سکته مغزی می باشد و افراد بسیاری به کمک کاردرمانی توانسته اند عملکرد های خود را به دست آورند و در انجام کارهای روزمره و شخصی خود به استقلال برسند.
کاردرمانی به کمک
تمرینات کششی سکته مغزی باعث کاهش اسپاسم و گرفتگی اندام ها می شود ، اگر اسپاسم عضلانی باقی بماند ، به مرور باعث دفورمیتی و بدشکلی مفاصل و اندام ها می شود، اسپاسم باعث کاهش دامنه ی حرکتی نرمال اندام های می شود و جلوی حرکت را می گیرد.
کاردرمانگر به کمک تمرینات حرکتی و قدرتی باعث می شود که حرکت به اندام های بدن بازگردد و فرد بتواند از اندام های خود استفاده کند، تمرینات حرکتی کاردرمانی به مرور حرکت و عملکرد را به افراد سکته مغزی برمیگردانند.
تمرینات کاردرمانی سکته مغزی در هر مرحله از درمان بیماران
سکته مغزی متفاوت میباشد، تمرینات کاردرمانی با توجه به سطح پیشرفت و سطح عملکرد افراد می باشد، به عنوان مثال فردی که نشستن را ندارد، تمرکز کاردرمانگر بر تمرینات تقویتی و آموزش نشستن می باشد، بعد از اینکه فرد نشستن را به دست آورد تمرکز کاردرمانگر بر تمرینات ایستادن می باشد، به مرور که فرد ایستادن را به دست آورد تمرینات تعادلی و راه رفتن می باشد و این تمرینات برای هر فردی متفاوت میباشد.
کاردرمانی دست نیز متفاوت با کاردرمانی پا می باشد، دست به دلیل پیچیده بودن و تعداد زیاد عضلات و پیشرفته بودن عملکرد دست و انجام
حرکات ظریف انگشتان، نيازمند کاردرمانی تخصصی تر و زمان بیشتری نسبت به پا می باشد. تاثیر کاردرمانی در بازگشت حرکت دست بسیار مهم می باشد و به کمک کاردرمانی ، حرکت و عملکرد دست ایجاد می شود.